Over het verhaal
Bekijk de trailer, lees de synopsis of kom meer te weten over de makers of lees het programmaboek
23 mei 2014 - 7 jun 2014
reist rond met hun meest succesvolle voorstelling vol slangedansen en feestelijke gezangen. Na een vreugdevolle aanvang van de voorstelling loopt het deze avond echter anders dan de troupe gewend is. De ster van de show, Orphée, stelt voor om nu eens niet enkel vertier te maken, maar het verhaal te vertellen dat hen zelf overkwam. La troupe zal u dit keer meevoeren naar een andere wereld, een wereld waarin u dansende furiën en de hellehond Cerbère tegenkomt. Het verhaal dat La troupe d’Orphée u vanavond vertelt, is de ontroerende geschiedenis van Orphée die de liefde van zijn leven, de wonderschone Euridice, verliest.
Nadat Euridice is gestorven, daalt Orphée af naar de onderwereld in de hoop zijn geliefde terug te halen. Hij kon haar liefde destijds niet ontvluchten, al had hij dat gewild. Rondtrekkende zangers, dansers en muzikanten zoals hij gaan de liefde zo veel mogelijk uit de weg. Het onherroepelijke afscheid en de pijn die bij de liefde komt kijken, willen zij niet voelen. The show must go on! Door opnieuw zijn liefdesgeschiedenis met ons te delen, kijkt Orphée nog één keer om naar zijn verleden. Zullen de fantastische zangers, dansers en musici met hun wervelende energie en luchtige vertier zijn melancholische stemming weten te verslaan?
La troupe d’Orphée
was in de eerste plaats een voorstelling over de macht van muziek om ons te vervoeren. In de tweede plaats ging het over het maken van theater. In de voorstelling vertelden we bovendien op een volkomen nieuwe manier de mythische liefdesgeschiedenis van Orphée en Euridice. Deze bekende en ontroerende mythe heeft door de jaren heen al vele componisten, schrijvers en kunstenaars weten te inspireren. Zo ook Marc-Antoine Charpentier, een van de meest begaafde en veelzijdige componisten uit de barok. Zijn meesterlijke korte opera La descente d’Orphée aux enfers omringen we in deze voorstelling met de verrassende, levendige werken die hij schreef voor de komedies van Molière en met zijn meer diepzinnige religieuze stukken; stuk voor stuk hoogtepunten van de Franse cultuur, de cultuur die ook in de stad Den Haag eeuwenlang de boventoon heeft gevoerd. Met een energieke muziektheatervoorstelling brachten we de ultieme hommage aan deze onvolprezen toonkunstenaar.
Met La troupe d’Orphée maakte OPERA2DAY een voorstelling geïnspireerd door het dynamische operaverleden van Den Haag. Vanaf het midden van de 17e eeuw bezochten rondtrekkende, vaak Franse ‘troupes’ de stad en werden kaatsbanen en pikeurschuren, oftewel tennisbanen en maneges, gebruikt om hun bruisende theater- en operavoorstellingen te vertonen. Zang, dans, muziek en theater smolten in deze voorstellingen als vanzelf samen.
Onze voorstelling was een eerbetoon aan die levendige periode. Voor La troupe d’Orphéestelden we zelf een fictieve troupe samen, een muziektheatergroep bestaande uit dansers (De Dutch Don’t Dance Division), zangers (Vox Luminis) en musici (barokensemble OPERA2DAY). De onbetwiste ster van onze troupe was de beroemdste zanger aller tijden: Orphée. We zagen hem en zijn ‘troupe’ theater maken en tegelijkertijd zagen we hen het verhaal vertellen: de tragische liefdesgeschiedenis van Orphée en Euridice.
We maakten La troupe d’Orphée met het creatieve team dat eerder verantwoordelijk was voor de succesvolle locatievoorstelling Dolhuys Kermis (2012/2013). Deze voorstelling telde in totaal drieëntwintig uitverkochte voorstellingen en belandde eind 2012 in de top 5-lijst van beste voorstellingen in NRC Handelsblad. Voor La troupe d’ Orphée werkten we opnieuw samen met de zangers van Vox Luminis én werkten we voor het eerst samen met de dansers van De Dutch Junior Dance Division. Net als de rondreizende theatertroepen van toen brachten we zang, dans en theater samen op een buitengewone locatie: de historische Grote Kerk van Den Haag. Een prachtplek die we op een bijzondere manier bespeelden.
Bekijk de trailer, lees de synopsis of kom meer te weten over de makers of lees het programmaboek
Video
Bekijk de trailer
Dirigent Hernán Schvartzman en artistiek leider Vox Luminis Lionel Meunier aan het woord
Regisseur Serge van Veggel en choreograaf Thom Stuart vertellen over La troupe d'Orphée
Choreograaf Thom Stuart over de rol van Dutch Junior Dance Division in La troupe d'Orphé
Regisseur Serge van Veggel over de verhaallijn van La troupe d'Orphée
Synopsis
Rond 1580, na vele decennia van schaarste, bloeide de economie in de Nederlanden op, en draaide de wind ook in de kunsten. Er kwam nieuwe belangstelling voor kunst en literatuur. Klassiek theater werd in de klas met leerlingen ingestudeerd, beoefend door rederijkers, en men ontwikkelde een grote nieuwsgierigheid naar theatertroepen uit Frankrijk en Engeland die op doorreis door Nederland trokken. Ze toonden ook in Nederland hun voorstellingen. Naar buitenlands voorbeeld werden ‘kaatsbanen’ (een soort overdekte tennisbanen) en ‘pikeurschuren’ (maneges) vertimmerd tot theaterruimtes waarin de levendige spektakels te zien waren.
Theater werd geliefd in Den Haag. Niet in de laatste plaats bij de Oranjes. Zo was Willem II een groot liefhebber van toneel. En van toneelspeelsters. Een Franse gezant schreef op 12 mei 1648 zelfs aan kardinaal Mazarin dat de prins zo moeilijk voor zaken te spreken was, dat je beter kon proberen hem te benaderen via de comédie. Een breed scala aan stukken werd gespeeld: van klassieke mythologische verhaalgegevens tot volkse ‘comédies’. Een grote voorliefde was er voor een toneelschrijver als Molière, die zelf als ‘chef de troupe’ met zijn ‘Troupe de Molière’ jaren door de Franse provincies reisde, voordat hij zich als ‘Troupe de Monsieur’ en ‘Troupe du Roy’ permanent vestigde in Versailles.
Het opera- en theaterleven van de 17e eeuw in Den Haag was levendig en dynamisch. Rondreizende ‘troupes’, die multidisciplinaire voorstellingen maakten, creatief omgingen met locaties en met een grote gedrevenheid onmogelijke plannen realiseerden: we herkennen onszelf er in. De energie van toen werkt aanstekelijk, de overgeleverde verhalen en beelden zijn meer dan inspirerend. We willen als nieuw Haags operagezelschap dan ook een voorstelling maken die geïnspireerd is op dit dynamische operaverleden van de stad. Daarbij maken we gebruik van het repertoire uit die tijd, brengen zang, dans en theater opnieuw samen, en spelen op locatie. En dat alles om het publiek van nu echt te raken, zoals wellicht het publiek ook toen geraakt werd door dezelfde muziek en verhalen.
We willen dit bij het publiek veelal onbekende meesterwerk uitvoeren en we maken het tot middelpunt van een uitgebreidere voorstelling, waarin ook andere muziek van Charpentier is opgenomen. In de periode waarin hij La descente schreef voor Mademoiselle de Guise aan het Franse hof, werkte de componist ook aan diepzinnige religieuze muziek, en theatermuziek voor de Troupe du Roy, de theatergroep van Molière. In die muziek voor het theater ontmoeten we een heel andere Charpentier dan de componist van de melancholieke Orpheusvertelling. Charpentier schrijft daar energiek, speels en geraffineerd humoristisch.
Het theater- en operaleven uit de tijd van Charpentier wordt in onze productie het uitgangspunt voor de Orphée-vertelling. Zoals al bleek uit de beschrijving van het theater- en operaleven in Den Haag, werden voorstellingen meestal gegeven door ‘troupes’ en ‘bandes’. In onze voorstellingen presenteren we zo’n troupe. Maar in dit geval betreft het de rondreizende zangersgroep rondom de beroemdste zanger aller zangers: Orphée. In feite voert deze groep het mythische verhaal van Orphée en Euridice ten tonele, maar daarbij laat de groep theater en werkelijkheid met elkaar samensmelten. De voorstelling vertelt het verhaal alsof het de groep zelf overkomt: de ‘chef de troupe’ Orphée zal vandaag met zangeres Euridice trouwen, maar zij sterft op deze dag van geluk. Op een ander niveau vallen werkelijkheid en theater hiermee ook samen: onze groep zangers van Vox Luminis is natuurlijk de hedendaagse versie van een dergelijke rondreizende ‘troupe’.
Artikel
Download het programmaboek bij de voorstelling.
Artikel
Concept, samenstelling en regie Serge van Veggel
Muzikale leiding en dirigent Hernán Schvartzman
Choreografie Thom Stuart (De Dutch Don’t Dance)
Scenografie Herbert Janse
Kostuums Joost van Wijmen
Licht Uri Rapaport
Tekst Minnekus de Groot
Zakelijke leiding Alice Gubler
Reinoud van Mechelen – Orphée
Sophie Junker – Euridice
Lionel Meunier – Apollon
Geoffroy Buffièr – Pluton
Stephanie True – Proserpine
Zsuzsi Tóth – Daphné
Amélie Renglet – Énone
Victoria Cassano – Aréthuze
Marine Fribourg – Mezzosopraan
Raphael Höhn – Haut-contre
Robert Buckland – Tenor
François Fernandez – Viool
Yun Kyung – Viool
Ricardo Rodriguez – Viola da gamba
Mieneke van der Velden – Viola da gamba
Florencia Bardavid – Viola da gamba
David van Bouwel – Klavecimbel
Jorge Lopez Escribano – Klavecimbel
Mike Fentros – Luit
Heiko ter Schegget – Blokfluit
Thomas Triesschijn – Blokfluit
Anna Katynska – Basse de violon
Michaël Häfliger
Marin Ino
Rutkay Özpinar
Thijs Hogenboom
Sidney Scully
Rinus Sprong – Repetitor
Met dank aan
Deze voorstelling is mogelijk gemaakt met de steun van:
Fonds Podiumkunsten
Prins Bernard Cultuurfonds Zuid-Holland
Fonds 1818
SNS REAAL Fonds
Het Kersjes Fonds
Stichting Gilles Hondius Foundation
Verenigde Feteris De Baan en Semper Labor Stichting
M.A.O.C. Gravin van Bylandt Foundation