The Fairy Queen

The Fairy Queen van Purcell is een van de mooiste partituren uit de Engelse Barok. Het bevat twee uur aan scènes en dansen die oorspronkelijk werden ingevoegd in de toneeluitvoering van Shakespeares A midsummernights dream. OPERA2DAY bracht in 2007 The Fairy Queen met talentvolle jonge zangers en het ensemble The Music Party als een volwaardige opera. Speciale gast daarbij bas Jan Alofs. Met als locatie een betoverende plek die minstens even tot de verbeelding spreekt als Shakespeare’s feeënbos: de meisjesslaapzaal van een Engelse kostschool in een verleden tijd.

Courtly masques aaneengesmeed

The Fairy Queen is een verzameling van courtly masques, een combinatie van instrumentale muziek, ballet en zang, die een toneeluitvoering van Shakespeare’s A Midsummer Night’s Dream onderbrak. In zijn oorspronkelijke vorm duurde de hele uitvoering van toneelstuk en masques zo’n 6 uur. Zonder de toneeltekst is er al twee uur muziek. In deze voorstelling werd gepoogd van deze muzikale delen een nieuw totaal te smeden.

Een geheime wereld

In A Midsummer Night’s Dream en Purcells bewerking staan liefdesverwikkelingen centraal en de droomwerkelijkheid van de fairy-wereld is een centraal motief. Deze elementen werden meegenomen naar een nieuwe omgeving en geïntegreerd in een nog niet bestaande verhaallijn. De alternatieve situatie was geïnspireerd door de opvoeringsgeschiedenis van Purcells stukken, met name Dido and Aeneas. Een van de eerste uitvoeringen daarvan vond plaats op een kostschool. Het is bekend dat de andere stukken van Purcell, bijvoorbeeld King Arthur, ook in latere eeuwen regelmatig op Engelse kostscholen werden uitgevoerd. Een kostschool is in feite een prachtige omgeving voor dit stuk. De leerlingen worden er strak in het gareel gehouden. Binnen deze geordende werkelijkheid zoeken de leerlingen naar hun maximale vrijheid en individualiteit. Met name de slaapzaal van de kostschool is dan ook een geheime wereld, een waar leraren geen weet van hebben. De fantasie van de leerlingen bloeit er maximaal op. In feite is dit net zo’n verborgen, mysterieuze en spannende wereld als de feeënwereld in Shakespeares bos.

Met dank aan

The Fairy Queen was mede mogelijk door bijdagen van de Gemeente Den Haag, Fonds 1818 en de M.A.O.C. Gravin van Bylandtstichting.

De locatie is een tijdloze kostschool in een verleden tijd.

Prelude

Scène 1: de slaapzaal van de kostschool

Zes meisjes komen met een docente de meisjesslaapzaal binnen. Ze verschonen de bedden. Als bij het gebed de docente de zaal verlaat, vluchten de meisjes snel weg. In de tuin van de kostschool verschanst zich een groep jongens. Ze gluren bij de slaapzaal en wachten tot het moment waarop ze er binnen kunnen dringen. Een van de meisjes keert terug met een jongen. Deze moet zich snel verstoppen als de andere meisjes binnen komen, achterna gezeten door een aangeschoten opdringerige leraar. Ze proberen hem af te leiden en weten hem na een tijdje de zaal weer uit te krijgen. Voor de jongens die buiten wachtten, is het moment aangebroken om naar binnen te gaan. Daar worden ze warm onthaald. Als één van de jongens zijn vriendinnetje echter erg kwetst worden ze weggejaagd.

Scène 2: de tuin van de kostschool

Alle leerlingen studeren in de tuin. Het gekwetste meisje bezingt haar liefdesleed en wordt getroost door een vriendin. Kort daarna misdraagt haar vriendje zich weer ten opzichte van haar, de andere leerlingen leven met haar mee.

Nadat iedereen naar binnen is, komt één meisje terug om de was van de lijn te halen. De opdringerige docent van de eerste acte ziet zijn kans schoon om deze jongedame eens tussen de lakens te ontmoeten.

Pauze

Scène 3: de slaapzaal van de kostschool

In de meisjesslaapzaal schrijft het verdrietige meisje in haar dagboek. Enkele andere meisjes komen binnen en stellen voor om kaarten te leggen en de toekomst van de liefde te voorspellen. Daar worden ze na een tijdje in gestoord als de andere leerlingen ook de slaapzaal betreden om verstrooiing te zoeken. Ze verkleden zich alsof ze aan een koninklijk hof zijn, als het verdrietige meisje op de grond in slaap valt. De laatste beelden van de slaapzaal die ze zag verworden tot een droom. Haar bruuske vriendje krijgt een les gelezen in een ‘courtly masque’. De zonnekoning zend de lente, zomer en herfst op hem af met geschenken die hem kunnen leren over zijn gedrag. Aan het einde ontdekt hij dat hij zo koud is als de winter en hij wil dat de warmte weer terugkeert in zijn hart. Als het slapende meisje vervolgens in een lege zaal wakker wordt beseft ze dat het een droom was. Ontroostbaar zingt ze een droevige weeklacht, waarna ze weer in slaap valt.

Scène 4: een klaslokaal

Als het meisje weer wakker wordt is ze in het klaslokaal, alwaar de docent de schepping van de zon volgens Genesis doceert. De leerlingen moeten het citaat overschrijven. De bruuske jongen schrijft echter een liefdesbrief aan zijn verdrietige vriendinnetje. Als dit ontdekt wordt is er strafwerk voor de klas, onder het toeziend oog van de andere, opdringerige leraar. Deze valt echter al snel in slaap en de leerlingen leven zich uit. De jongen wordt geplaagd en de slapende docent wordt ingezet om het ongelukkige stel opnieuw te verenigen. Als de jongen uiteindelijk bezwijkt en zijn bruuske gedrag betreurt, worden de banken aan de kant verschoven en wordt de klas tot kapel, waarin de slapende docent zijn zegen kan geven aan het feeërieke paar. Lieto fine!