Enthousiaste reacties op live stream The Mad King
Wat was het spannend en wat zijn we gelukkig met onze allereerste livestream-première! The Mad King werd vrijdagavond 22 januari ‘bijgewoond’ door volle zalen – met dit verschil dat deze keer iedereen thuis op zijn eigen bank zat.
Stefano Simone Pintor regisseerde deze kleurrijke én actuele theaterbelevenis, waarin een machtige man in isolatie zijn wanen bestrijdt door zijn zangvogels melodietjes te leren, er een vreemde gast zijn intrede doet en er wonderlijke klanken klinken. Uitgangspunt waren de Eight Songs for a Mad King van Peter Maxwell Davies, die wij in deze nieuwe, even beklemmende als uitgelaten productie aanvulden met muziek van Händel, en arrangementen en een soundscape van Brendan Faegre onder muzikale leiding van Hernán Schvartzman.
"Weelderig aangeklede en muzikaal sterke productie" (O-Ton)
In het suggestieve decor van Herbert Janse zagen we zanger Charles Johnston, de musici van het New European Ensemble en mimespeler Bodine Sutorius als lievelingsvogel die later ook de omineuze indringer gestalte gaf. "Gorgeously designed" en "the visuals were superb" merkte Opera Now journalist Robert Hugill op in zijn online recensie. Il Giornale della Musica vond dat de musici "fantastisch als vogels waren gekleed" door kostuumontwerper Mirjam Pater en het Duitse O-Ton prees het "hoge muzikale niveau". Theaterkrant schreef over het "wonderlijke, kakofonische vogeluniversum" en Opera Magazine noemde het een "waanwereld [...] met spookachtige vogels". "Musici als gekooide vogels, kan het symbolischer in coronatijd?", aldus NRC.
"Geweldige acteur en zanger" (Groene Amsterdammer)
Bariton Charles Johnston ontving veel lof voor zijn buitengewone optreden. Theaterkrant schreef "Schijnbaar moeiteloos manoeuvreert Johnston tussen de allerlaagste en de allerhoogste regionen van zijn stembereik." Robert Hugill noemde zijn prestatie een "bravura performance, and rather disturbing" en NRC merkt op: "Maniakaal brul- en krijswerk, maanziek geprevel, dierlijke keelklanken; Johnston beheerst het allemaal en schudt met zijn kopstem vervolgens even gemakkelijk een vloeiende Händel-aria uit zijn groezelige mouw." Charles Johnston wisselt tijdens de tournee af met de Nederlandse bariton Wiebe-Pier Cnossen.
"Een gouden greep" (NRC)
In al onze producties zoeken we naar manieren om bestaande stukken van een andere kant te laten zien. Hier werden de Eight songs for a Mad King organisch deel van een heel nieuw muzikaal en scenisch universum: de wereld van een geestelijk en fysiek gekooid man. Het scheppingsproces van Maxwell Davies trokken we daarbij door met muziek van ook Händel en een vertelling die dicht bij onze eigen tijd ligt. De recensenten gingen uitgebreid in op deze vrije omgang met het repertoire. De manier waarop componist Brendan Faegre een nieuwe eenheid wist te scheppen werd daarbij alom geprezen. "Opvallend zijn de vele korte glissandi en de driftig over elkaar buitelende motieven, die goed aansluiten bij het origineel van Davies." schreef de Theaterkrant. Deze site en ook Place de l'Opéra verdedigden ook juist de traditionele wijze van uitvoeren, die natuurlijk ook waardevol blijft. Voor anderen was het nieuwe experiment juist "een gouden greep" (NRC). De internationale website Bachtrack gaf de maximale vijf sterren en schreef:
‘Een uitvoering van de Eight Songs die relatief ver verwijderd is van het origineel en toch als portret van een verwarde geest dichterbij komt dan welke productie dan ook die zich beperkt tot de muziek van Peter Maxwell Davies. Een schoolvoorbeeld van wat OPERA2DAY onderscheidend maakt: de verbinding tussen good old opera en onze eigen tijd.'